سروده مهـــــــــر وطن

سروده بی واهمه مثل یک لیمو خشکیدنمثل یک شمع آب شدنمثل یک درخت سیب فروافتادندر شان ما نیستما نه لیموییم ، نه شمع ، نه درخت سیبما مردمیم!بگذارید مثل این همه آدمِ روی زمینبی واهمه از فردا زندگی کنیمماهشهر ع-بهار   از دیوار دلتنگی تا میدان آزادی  چه خوب و چه بد سالهایی که هیچ کدام مثل هم نبودند  از انقلاب در بهمن  ۵۷ تا جنگ و بمباران شبانه تهران و اندک زمانی بودن در جمع دوستان خوابگاه دانشگاه صنعتی شریف در آن سالهای سخت و دلهره آور تا رسیدن به دیماه امسال و باز هم روز از نو روزی از نو و چهره مردمانی که در یک انتظار مبهم اما شیرین بسر می‌برند و رویای آزادی و یک زندگی با فراغ بال را دارند و چقدر مهربانند بجز اندکی که نخواستند مثل بقیه مردم این سرزمین باشند و به تقسیم نابجای آدمها پرداختند از خودی و غیر خودی تا هزاران اسم و رسم نچسب که هیچ گاه نه به من آمد که گفتند نخند و نه به هیچ کس دیگر ...گویی  برای ناطو یا ناتو و نفوذی یا نفوضی و خیلی واژه های تشر آمیز و بد عنق شمشیر را از رو بسته بودند اما من همواره در همه این سالهای سرد و سخت و دور و دراز دوست داشتم که مردم خودشان باشند، بخندد و برقصند و شادی کنند و از دیوار بلند دلتنگی به میدان مفرح آزادی و رهایی بالا بروند.تهران ع-بهار ۰ ۰ ۰۱/۱۰/۱۰ علی ربیعی(ع-بهار) بخوانید, ...ادامه مطلب