سروده مهـــــــــر وطن

من از اوهام شماهیچ ناخنکی حتی به ارث هم نبرده امداشته های منهمین ها بودهدل صد پاره از تیپای زمانهو خیالی آسوده از فردا خویشیا هر لحظه که شما فرماییدآزموده ها را آزمودمنرفته ها را رفتماما نتیجه همیشه مثل چهارده ساله گیعاشق بود بی آنکه در پی بیش و کم  ستاره و شب  باشمیا در قامت اسب بالداردر آسمانها پرواز کنمیا چون پری دریایی از آبهای جهان بگذرم  در همین پارکی که نشسته امبا کلاغها و گربه های بسیار,تیپای,زمانه ...ادامه مطلب