سرانجام کار

پدرم همیشه بعد از اذان و نماز در مسجد این بیت را زمزمه می کرد...

خدایا چنان کن سرانجان کار          تو خشنود باشی و ما رستگار ........

و حالا که اینجاتب بعد از سالها کار در شرکت به پایان راه رسیده ام ازصمیم قلب همین بیت را لقلقه زبان می کنم که ....

خدایا چنان کن سرانجام کار         تو خشنود باشی و ما رستگار

خواستم در باره بازنشستگی خود که عنقریب آغاز می شود چیزی بنویسم..وآن را هم دوره ای از زندگی بدانم مثل مدرسه و دانشگاه و سربازی ...که بصورت متوالی طی می شود و همه ما می آییم و می رویم ....هرکسی پنج روزی نوبت اوست .... اما وقتی در خلوت خودم دارم مرور می کنم می بینم اول و آخری نه برای من ونه برای  هیچ کس نباید متصور بود مثل همه  هستی که نه آغازی ست آنرا و نه پایانی ...فقط انسان است که به تعبیر شاملو دشواری وظیفه است ....  لذا این نیز مثل همه دوره های زندگی من یا هر کس دیگر قطعه ای از یک پازل ناچیز است ...... بهر جهت من نیز این پایان نامه را به خوشی و سرمستی همه دوستانی که رنج دادم یا رنجم دادند ...شاد یا اندوهگین جدی یا شوخی گرفتند به پایان رساندم...امید که آغازی دیگر در مسیری دیگر با نیت خیر برای همه ما رقم بخورد که دنیا و هرچه در اوهست سهل و مختصر است و به تعبیر حافظ از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است ...که ثبت است در جریده عالم دوام ما.... ماهشهر 30 آذر ماه  1395 ع-بهار