کبوتر سپید آزادی

نشسته برتابلوی خیابان 16 آذر

کبوتر سپید آزادی

مردد و غمگین

اینجا هم دانشگاه تهران است

مات روزهای ابری آذر هرسال

کوچه وصال خاطره ها یی از

سنگ و گل و گلوله را

مرورمی کند

سالهای تیره بدبخت

مشت بازی  شعارها

پیاده روها ی گس و سنگین

در پیچ و تاب گل آلودهِ جویبارها

وسالهای روشن خوشبخت

که کورسویی زدند

کوچک و اندک وسربزیر

 تنها ومکدر و مبهم

مثل آرزوهایی

که پرپر شدند

ریختند زیر پای رهگذران

ماه سرد زمستانی

زیر ابر سیاهی

 در آسمان

نفس نفس می زد

کبوترسپید اما نقشه ای

برای پرواز نداشت

همانجا روی تیرک 16 آذر

پرو بالش ریخت

تیری رها شده بود

از هرکجای

نشانی  موهوم

تهران زمستان 1380علی ربیعی ( علی بهار)