بهار دلکش

سروده بهار دلکش
اگر بجای قلب شکسته ام بودم
سالهای سال میشد که ،
دهلیزهای  زندگی را  رها کنم
به اهالی قصه های غمگین  احساسم بگویم
آخر شاهنامه را

 با  رگ های  رنجور وطن زمزمه کنند
رنگین کمان کیان

چشم اسفندیار
حکایت خون سیاوش
فرو افتادن سهراب از اسب
بهار دلکش و این همه اندوه را به یاد ندارم
برای آرامش خاطرم
سرزمینی از لبانت بفرست
نشانی من قلبی ست
که در سینه تو می تپید
ماهشهر ع-ر

۰۰۰۱/۱۲/۲۸

علی ربیعی(ع-بهار)